Gumagamit ng Pagkukuwento upang Lunas sa Trauma

(SeaPRwire) –   Si Fatima Hariri ay lumaki sa Syrian refugee camp sa Jordan. Naramdaman niyang nakakulong siya. Gusto niyang makatakas.

Nang unang makilala ni filmmaker na si Mohsin Mohi-Ud-Din si Hariri noong sampung taon na ang nakalipas, halos hindi ito magsalita o makipag-eye contact sa kanya. Ngayon, siya ang paksa at co-writer ng isang maikling pelikula na co-directed nina Mohi-Ud-Din at Rafe Scobey-Thal tungkol sa pag-heal mula sa kanyang trauma.

Hindi pa nakakakita si Hariri ng dagat—pero gusto niya ito. Kaya’t pinapayagan ng grupo nina Mohi-Ud-Din na kunin si Hariri mula sa Syrian refugee camp sa Jordan kung saan siya nakatira, para tatlong araw. Sinimulan nila ang pagkuha ng video ng kanyang kathartic na karanasan ng pagkakakilala sa dagat para sa unang beses.

“Kinukuha namin ang kanyang sinulat at inilagay namin sa isang narrative arc, binalik sa Fatima at pinaganda niya ito,” sabi ni Mohi-Ud-Din. “Kailangan nating decentralize ang sining ng pagkukuwento at pelikula. Dapat makagawa ng pelikula sa kanyang cellphone na may katulad na pagtingin sa festival kung ito’y isusumite ng isang Syrian babaeng nasa refugee camp kaysa sa isang may budget na milyon dolyar at ginawa sa L.A.”

Founder at CEO rin si Mohi-Ud-Din ng MeWe International—isang global nonprofit na nakatutok sa pagkuwento bilang paraan upang pahusayin ang kalusugan ng isip at kasapihan sa komunidad. “Dapat tayong tingnan ang pagkuwento bilang isang gamot, bilang pilar ng kalusugan at karapatang pantao,” sabi niya. “Ang trauma’y nakakapaloob sa nakaraan o sa hinaharap—at nakawala ito sa kasalukuyan, kaya malakas na kasangkapan ang pagkuwento upang ma-connect ka sa kasalukuyan.”

Pangalawang maikling pelikula ang tungkol kay Sami, isang artista at atleta na nawalan ng binti sa giyera. Sinundan nito ang kanyang pagpipinta ng kanyang paboritong daan sa Syria.

Kamakailan lamang ay bumalik si Mohi-Ud-Din mula sa maikling biyahe sa Rafah sa Gaza kung saan siya nagboluntaryo upang tumulong sa isang humanitarian medical mission sa pamamagitan ng MedGlobal. Sa gitna ng ingay ng mga bomba, nakinig siya sa mga tao sa Gaza na muling kuwentuhan ang kanilang trauma at nag-facilitate ng mga pagkuwento upang maramdaman nilang ligtas. “Nagawa namin ng isang lugar upang muling ma-connect sa katawan at magsalita pabalik sa utak, at simulan ang pag-connect ng kanilang mga kuwento sa isa’t isa at pagkatapos ay sa mundo,” sabi niya. “Ang pagkakaisa ay therapeutic at therapeutic ang pagkuwento at wala silang lugar para rito dahil nasa survival mode sila nang walang tigil.”

Naimpluwensiyahan ang pagtingin ni Mohi-Ud-Din sa pagkuwento ng kanyang sariling kasaysayan bilang isang Kashmiri. “Mula sa isang komunidad tulad nito, nagpapasigla ito sa akin,” sabi niya. Nabuhay si Mohi-Ud-Din sa isang pambobomba at sekswal na pang-aapi, pati na rin nawalan siya ng mga kamag-anak dahil sa karahasan ng digmaan. “Ang tanging paraan upang maintindihan ito ay muling isulat at protektahan ang aking buhay sa pamamagitan ng pagsulat ng nangyari,” sabi niya.